Unha semana despois da que foi a 2ª celebración da festa dos Maios á que renunciaba o Concello de Ourense, xa podemos facer unha breve análise sobre o acontecido.
Alén de valoracións sobre a cancelación por parte do goberno municipal dumha das 2 festas de interese turístico e umha das datas máis importantes do ciclo festivo ourensán -que seguen sendo as mesmas que nos levaron a facer un novo chamamento neste 2021– podemos dicir que a participación foi moi importante, centrándose este ano no ámbito local, con intervencións puntuais fóra do termo municipal. Voltamos a ver as redes sociais cheas de maios e coplas, aínda que nesta ocasión, o maio e a primavera regresaron ás rúas da cidade.
Neste senso, recolléronse 57 participacións, contabilizándose 31 coplas e 42 intervencións sobre o Maio que -á súa vez- incluían máis maios, como no caso da Rúa López Ferreiro (que elaborou 2 maios) ou o CEIP Padre Feijoo de Allariz (que achegou imaxes de varias ducias de construccións de diversas formas e tamaños). Tamén cómpre salientar as 6 iniciativas plásticas sobre o maio (a salientar as de María Piensos e O Maio distópico do Che) ou a incursión en novos ámbitos, como foi a participación da canle gastronómica “Con cuatro manos” aportándonos unha resposta á pregunta “A que sabe o Maio?”.
Por outra parte, é preciso amosar satisfacción pola iniciativa Como soa o Maio? na que participaron diversas músicas e músicos do concello de Ourense realizando intervencións sobre a melodía das coplas dos nosos maios.
Aínda que detectamos un menor número de intervencións ca o ano pasado (por ser esta unha edición máis local ou por non estarmos confinados e -polo tanto- podérmonos xuntar en grupos), incrementouse notablemente o número de persoas que se poden contabilizar nos videos e imaxes compartidas co cancelo #CantádemeUnMaio (cantando coplas ou elaborando o maio), que alcanzan nesta ocasión as 623 persoas.
O seguimento na rede tampouco foi menor. A día 7 de maio, recollemos 34.985 impactos na rede social facebook, 61.932 en twitter e 1.548 persoas que navegaron polo blog da campaña realizando un total de 4.673 clics.
Por último, salientar tamén a saída á rúa de varios Maios, contabilizando na nosa cidade até 12: A Bela Auria, A. X. Amencer, ANPA Paniagua-Curros Enríquez, ANPA Pía da Casca-As Mercedes, IES 12 de Outubro, Maio da Resistencia, Maio na praza, Marcha Mundial das Mulleres, Rúa de Cenlle e os 2 da Rúa López Ferreiro ou a xente de Porque me peta, que realizou umha intervención Sobre as árbores da praza Manuel Sueiro.
Así as cousas, pódese constatar que o Maio está moi vivo, aínda que tamén sofre o estado de emerxencia cultural que vive a nosa cidade. A resposta cidadá a estas iniciativas sen recursos, sen medios nin persoal só fai confirmar a necesidade urxente dunha política cultural na antiga Atenas de Galicia, que pare o desleixo que está a sufrir a cidadanía no recorte continuado dos seus dereitos culturais.
Moitas grazas, Maio. E moitas grazas a todas as persoas que fixestes posible que a primavera voltara á cidade.
“Ó chegar a algunha praza, un rapaz metíase dentro e cantaba as coplas, e os outros repetíanas ó redor, facendo así que fose o Maio quen facía a crítica. Desta maneira recorrían casi tódalas rúas de Ourense, e dispois á noitiña ceibaban o Maio ó río dende o cume da Ponte Vella“. Xoaquín Lourenzo Fernández. Os maios e Xocas.
“A usanza tradicional en Ourense era que os Maios saíran á mañá moi cedo, andiveran polas rúas deica mediodía, e despóis tiraran coíles pola barranca da Alameda (antiga Horta do Concello, que vai dar ó río Barbaña); agora tamén os botan dunha das pontes embaixo. Non embargante, unha copla do ano 1923 que di:
Levántate Maio
e non seas tolo
que te vamos queimar
no Ponte Novo.”
Vicente Risco. 1962. Etnografía, cultura espiritual. En Historia de Galicia.
Cantádeme un maio 